Voorwoord

O’ Sensei (grootmeester en grondlegger van de aikido) spendeerde zijn leven aan het creëren van de krijgskunst Aikido. Op zijn sterfbed vroeg O’ Sensei aan zijn trouwste student Morihiro Saito om de dojo in Iwama over te nemen. O’ Sensei liet Morihiro Saito beloven dat hij het originele aikido moest onderwijzen zoals hij het van hem had geleerd. Saito sensei beloofde niets te wijzigen of toe te voegen zolang hij leefde. Na de dood van O’ sensei splitste het aikido zich op in een technische lijn en een bloedlijn. Sinds het overlijden van de stichter werden verschillende stijlen gecreëerd.
Saito Sensei (de beheerder van de technische lijn) kreeg het vruchtgebruik van de Iwama dojo tot aan zijn dood op 13 mei 2002. Na de dood van Morihiro Saito keerde de Iwama dojo terug naar de bloedlijn van O’ sensei.
Sensei Lewis Bernaldo de Quiros studeerde aikido in de Iwama dojo onder Morihiro Saito sensei van 1986 t.e.m.1993. Tijdens zijn intensieve opleiding bestudeerde hij het aikido zoals die werd nagelaten door de grondlegger. Internationaal heeft Sensei Lewis Bernaldo de Quiros een aantal studenten die de technische lijn van deze krijgskunst verderzetten. Een federatie van deze studenten (waaronder de Ichi Rei Aiki-dojo) werd gevormd onder de koepel Traditional Aikido Europe (TAE). 

Over het algemeen wordt wereldwijd de bloedlijn- aikido van de Honbu (vertaling : hoofdkwartier) dojo beoefend. De dojo’s die ressorteren onder de TAE trainen volgens de elementaire principes die de stichter beoogde.

De Kern van Aikido

o-senseiAikido benadrukt harmonie in plaats van strijd in het omgaan met agressie of conflicten. Dit betekent dat in een situatie van fysieke, verbale of emotionele agressie niet een positie van weerstand of strijd wordt gekozen, maar één van integratie met de kracht van de agressor. Op die manier wordt deze kracht eigen gemaakt zodat je deze kunt leiden en vervolgens de agressieve energie kunt neutraliseren. Aikido is met andere woorden een krijgskunst waarbij het niet gaat om het standaard “winnen of verliezen” en die alternatieven biedt om een conflict te beheersen.

Het ideaal van een harmonische oplossing in een conflictsituatie is niet slechts een filosofie. Het gaat erom dat deze werkelijkheid worden in de opstelling en acties van de Aikido-beoefenaar, ook en met name wanneer deze onder druk moeten worden uitgevoerd. Met behulp van fysieke training en oefening in confronterende situaties leert men geleidelijk aan de gebruikelijke reactie van verdediging, blokkering en worsteling te laten gaan om vervolgens in plaats daarvan de kracht van het open en onbeschermd zijn te ervaren, hoe paradoxaal en onzinnig dat aanvankelijk ook lijkt.

Het open staan biedt een betere uitgangspositie om na te gaan wat de werkelijkheid van een bepaalde situatie is en door het vrij blijven van angstige verdedigingshoudingen is men in staat om met grotere flexibiliteit en vrijheid te reageren. Verstarring of stijfheid is, vergeleken met openheid en flexibiliteit, geen functionele strategie van conflictbeheersing en draagt niet bij aan weerbaarheid.

In Aikido worden geest en lichaam als onlosmakelijke aspecten van het geheel beschouwd. Vrees manifesteert zich in lichamen als stijfheid en verlies van evenwicht en daardoor van vrijheid om te bewegen. De ervaring van weerstand en strijd in de beoefening van Aikido toont waar blokkades zitten. Door daaraan te werken kan men zich meer open en vrij gaan voelen.

Mensen worden zacht en soepel geboren;
eenmaal dood, zijn zij stijf en hard.
Planten worden teder en buigzaam geboren;
eenmaal dood zijn ze broos en stijf.

Aldus, wie stijf en onbuigbaar is,
is een discipel van de dood.
Wie zacht en buigzaam is,
is een discipel van het leven.
Het harde en stijve zal worden gebroken.
Het zachte en soepele zal zegevieren.

Tao te Ching. Hoofdstuk 76.